Denizden her bahsettiğimizde, tek bir cümle belirir: "Bahar çiçeklerinin açtığı denize bak." Her deniz kenarına gittiğimde, bu cümle zihnimde yankılanır. Sonunda, denizi neden bu kadar sevdiğimi kesinlikle anlıyorum. Deniz, bir kız kadar utangaç, bir aslan kadar cesur, bir çayır kadar engin ve bir ayna kadar berrak. Her zaman gizemli, büyülü ve çekici.
Denizin karşısında, deniz insana kendini ne kadar da küçük hissettiriyor. Bu yüzden her deniz kenarına gittiğimde, kötü ruh halimi veya mutsuzluğumu asla düşünmüyorum. Havanın ve denizin bir parçası olduğumu hissediyorum. Her zaman kendimi boşaltıp deniz kenarındaki zamanın tadını çıkarabiliyorum.
Çin'in güneyinde yaşayanlar için denizi görmek sürpriz değil. Biz bile gelgitin ne zaman yükselip alçaldığını biliyoruz. Gelgit sırasında deniz, alt deniz tabanını sular altında bırakır ve kumlu plaj görünmez. Denizin dalgakırana ve kayalara çarpma sesi ve yüzlerden esen serin deniz meltemi, insanları anında sakinleştirir. Kulaklık takıp deniz kenarında koşmak çok keyiflidir. Çin ay takvimine göre ay sonu ve ay başında 3 ila 5 gün gelgit olur. Çok hareketlidir. Genç, yaşlı, hatta bebekler bile plaja gelip oynar, yürür, uçurtma uçurur ve midye yakalar vb.
Bu yılki en etkileyici şey, gelgit sırasında deniz kenarında midye yakalamak. 4 Eylül 2021, güneşli bir gün. Yeğenimi almak için "Bauma" marka elektrikli bisikletimi sürdüm, kürek ve kova taşıdım, şapka taktım. Çok neşeli bir şekilde deniz kenarına gittik. Oraya vardığımızda yeğenim bana "hava sıcak, neden bu kadar çok insan bu kadar erken geliyor?" diye sordu. Evet, oraya ulaşan ilk kişi biz değildik. Çok fazla insan vardı. Kimisi sahilde yürüyordu. Kimisi deniz duvarında oturuyordu. Kimisi çukur kazıyordu. Oldukça farklı ve canlı bir görüntüydü. Çukur kazan insanlar kürek ve kovalarını alıp küçük kare bir plajı işgal etmiş ve zaman zaman el sıkışıyorlardı. Yeğenim ve ben ayakkabılarımızı çıkarıp plaja koştuk ve bir cep mendili dolusu plaj kapladık. Kazıp midye yakalamaya çalıştık. Ama başlangıçta, birkaç deniz kabuğu ve onkomelania dışında bir şey bulamadık. Yanımızdaki insanların, bazıları küçük bazıları büyük olmasına rağmen birçok midye yakaladığını gördük. Gergin ve kaygılıydık. Bu yüzden yeri hemen değiştirdik. Gelgit nedeniyle deniz duvarından çok uzağa gidebiliyorduk. Hatta, Ji'mei köprüsünün ortasına kadar yürüyebiliyorduk. Köprünün sütunlarından birinin yanında kalmaya karar verdik. Denedik ve başardık. Yumuşak kum ve az suyla dolu olan yerde daha fazla midye vardı. İyi bir yer bulup daha fazla midye yakaladığımızda yeğenim çok heyecanlandı. Midyelerin canlı olduğundan emin olmak için kovaya biraz deniz suyu koyduk. Sadece birkaç dakika geçti, midyelerin bize merhaba dediğini ve gülümsediğini gördük. Kafalarını kabuklarından çıkarıp dışarıdaki havayı soluyordu. Kovalar şoklandığında utandılar ve tekrar kabuklarının içine saklandılar.
İki saatlik uçuştan sonra akşam yaklaşıyordu. Deniz suyu da yükselmişti. Gelgit yükselmişti. Aletlerimizi toplayıp eve gitmeye hazırdık. Kumlu sahilde biraz suyla yalınayak yürümek harikaydı. Dokunma hissi ayak parmaklarımdan vücuduma ve zihnime yayıldı, denizde geziniyormuş gibi çok rahatlamıştım. Eve doğru yürürken rüzgar yüzüme esiyordu. Yeğenim o kadar heyecanlıydı ki "Bugün çok mutluyum" diye bağırdı.
Deniz her zaman çok gizemli, büyülüdür, yanından geçen herkesi iyileştirir ve kucaklar. Deniz kenarında yaşamayı seviyorum ve bundan keyif alıyorum.
Gönderi zamanı: 07-12-2021
